03 september, 2009

Sfintu Georghe Roemenie

Vanuit Rupea zijn we naar Sfintu Georghe gereden. Het was een heel gestunt zo nu en dan. De Roemenen houden er zo hun eigen rijstijl op na, waarbij je zo nu en dan even moet slikken. Ook viel het niet altijd mee de caravan door de scherpe haarspeldbochten te krijgen in de juiste versnelling. Gelukkig zijn we met een hele caravan aangekomen.
Bij een supermarkt hebben we de carvan versierd met ballonnen. Op mystrieuze wijze verschenen er uit allerlei richtingen kleiine kinderen die zeer veel belangstelling toonden voor onze ballonnen. Uitdelen dus!!
en toen versierd en wel naar het 'Irishuis' het dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking.








Onder grote belangstelling van deelnemers, ouders en de oudervereniging, de pers en Duna tv werd de caravan geopend. Alle deelnemers namen een kijkje in de caravan en toen het programma binnen verder ging wilden een paar niet naar buiten komen.






Ja vooral Boggi wilde blijven zitten



De opening was een groot succes. Er waren veel leden van de oudervereniging. Als uitleg en demonstratie voor de theateractiviteit voor morgen hebben we het dvdtje van de belevenis laten zien aan alle genodigden.



Omdat Snoezelen helemaal nieuw is als methodische benaderingswijze in Roemenie moest er veel uitgelegd worden. Peter vertaalde gelukkig alles van het Nederlands naar het Hongaars (dit leg ik nog later wel eens uit)

Na afloop van de opening zijn we naar Peters dorp gegaan en hebben daar een bbq gehad.

De volgende dag hadden we voor alle deelnemers een voorstelling gepland.
Er waren ook nog twaalf medewerkers van een centrum voor mensen met Autisme uitgenodigd bij de voorstelling aanwezig te zijn.

Twee keer de Sneeuwkoningin opvoeren.
Het blijft spannend. Ik weet zelf altijd wel dat het gaat lukken, maar toch!
Is het dan echt zo dat het belevings gericht aanbieden van zintuiglijke ervaringen als communicatievorm ook werkt bij mensen die hier helemaal niet aan gewend zijn. Dit nog nooit ervaren hebben?
En ja hoor het werkt!



Zonder taal staan de deelnemers volledig open. Je ziet hun ogen glimmen en glanzen, hoofden worden opgeheven, er wordt spontaan meegedaan en men begint tegen ons te praten alsof wij de hele tijd al Hongaars met hen spreken. Terwijl wij alleen maar Nederlands tegen hen spreken of helemaal niet.



Wel nodigen we uit met de intentie: Laat zien wie je bent, wij laten voelen en zien dat jij er bent.
Wonderbaarlijke ervaring.
Toegang tot het innerlijk van de mens ?

Na de voorstellingen moeten we op het eten wachten. Er is geen actie, geen gerichte activiteit.
We besluiten de ballonnen te gebruiken om samen nog wat te spelen.



Die middag vertrekt de groep deelnemers voor een overnachting in een vacantiehuis in de buurt. Wij gaan ook een kijkje nemen, nadat we naar het Annatol meer zijn geweest. Dit is een meer gevormd in een vulkaankrater.

Geen opmerkingen: