Zsuzsa en Imre , de leiding van het huis waar 50 mannen wonen met een verstandelijke beperking, waren in april in Kampen. Zij raakten enthousiast door onze verhalen over de mogelijkheden met snoezelen en de activiteiten. We werden gelijk uitgenodigd om te komen en te laten zien waar wij mee bezig zijn.
We zouden zondag 6 september al een voorstelling geven, maar dit lukte niet. we waren wat laat aangekomen en het is altijd nog een paar uur opbouwen voor we echt kunnen laten zien waar we mee bezig zijn.
Bellen blazen op de binnenplaats
Zondag hebben we het theater opgebouwd en was er een eerste kennismaking met de mannen.
Een stuk of twintig mannen van middel tot hoog nuveau zaten buiten op schommelbanken. Ze kwamen gelijk in actie om ons te helpen met uitpakken.
De mannen van de gesloten afdeling hebben we de volgende dag pas ontmoet. Zij zijn voornamelijk binnen en hebben eigenlijk de hele dag niks te doen. Behalve wanneer er voldoende activiteiten personeel is dan gaan ze of naar de snoezel of zitten ze buiten. We hebben niet echt een goed beeld gekregen van hun activiteitenprogramma.
Het huis heeft voor Hongaarse begrippen al een vrij hoge standaard, maar vanuit de mens gezien kan er nog heel veel gebeuren op het gebied van 'zinvolle' dagbesteding.
Ale personeel is van goede wil, maar soms raken de persoonlijke belangen en de belangen van de bewoners met elkaar in conflict. Zsuzsa en Imre zijn al lang blij dat ze begeleiders hebben gevonden die passen bij het beleid wat zij uitstippelen en die passen bij de christelijke signatuur.
Zsuzsa zegt dat gebroken diensten veel op zouden leveren, maar dit is nog iets wat nog lang niet mogelijk is. Om iets te bereiken geef je, achteraf gezien. misschien wel eens te veel rechten.
Ook zou het fijn zijn als de betere bewoners buiten het huis zouden kunnen 'werken'. Dit is zowel in Hongarije als in Roemenië verboden. ze krijgen al geld en daarom mogen ze niet werken..
Ook de voorschriften voor toegankelijkheid etc,, die hen door de overheid worden opgelegd nu Hongarije is toegetreden tot de Europese Unie gooien financieel gezien nogal eens roet in het eten. Zo hebben ze twee liften aan moeten schaffen omdat ze toegankelijk moeten zijn voor iedereen. De bewoners en de begeleiders gebruiken de lift echter nooit. De kamers op de bovenverdieping mogen om dezelfde redenen niet meer gebruikt worden en staan leeg.
en verder hebben ze het wat materialen etc betreft goed voor elkaar echter het ontbreekt, voor zover wij dat hebben kunnen beoordelen, nog aan kennis en initiatieven om de middelen op passende wijze in te zetten bij activiteiten voor zowel het hoger als het lagere niveau.
Vooral dat lagere niveau dat op de gesloten woongroepen huist heeft weinig activiteiten. Groepsleiding heeft ook weinig affiniteit met hen als het gaat om activerende begeleiding. De resultaten zijn zo klein en soms niet meetbaar.
Ik denk dat met een structureel opgezet en uitgevoerd dagprogrammma voor alle bewoners het leven nog een zinvollere invulling kan krijgen.
Dit is iets wat we niet op moeten leggen, maar iets wat vanuit de medewerkers en de leiding moet komen.
Maar ja... Wie ben ik om, op basis van een verblijf van drie dagen, een oordeel te vellen en adviezen te geven.
Echter één ding is zeker. Ook in Sajosenya was men verbaasd over het feit dat, vooral de bewoners die op lichaamsgebonden niveau functioneren ruim 45 minuten geboeid waren door de voorstelling.
Tijdens zo'n voorstelling leer je vaak je publiek pas echt kennen omdat er in een korte tijd heel veel verschillende zintuiglijke ervaringen worden aangeboden. De meeste bewoners waren ontvankelijjk voor wat we boden vooral het licht en de geuren werden opvallend goed opgepikt. Het voelen ging over het algemeen weer wat langs hen heen terwijl het luisteren naar de klankbeleving weer veel reacties opleverde.
Ook de medewerkers signaleerden kleine/grote veranderingen, reacties en vooral rust bij de bewoners. Wij signaleerden vooral dat de medewerkers, door ons gestimuleerd, het leuk vonden om concreet iets voor de groep te kunnen betekenen.
Een stapsgewijs plan om belevingsgerichte activiteiten onder de naam 'snoezelen' in te voeren zou geen luxe zijn.
We zullen zien.
Als Imre en Zsuzsa met de vraag komen zal het aanbod klaar zijn.
En volgend jaar worden we weer verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten