In het begin zijn de kleinsten altijd even van slag. Zo'n regenbui binnen is wel vreemd natuurlijk, maar binnen vijf minuten ben je helemaal gewend.
Het billen schudden omdat ze nat zijn zorgt voor grote hilariteit.
Handen drogen aan een kachel die geen warmte geeft? Als je klein bent en je kunt je nog zo goed inleven in de verhalen van anderen dan kan alles.
En de volwassenen doen soms net zo hard mee.
Na afloop van de voorstelling ging Kiki boven aan de trap zitten om alle kinderen een handje of een afscheidkus te geven.
Morgen gaan we naar Hengelo. Twee voorstellingen op verschillende locaties. Nieuwe bibliotheken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten